تله

گاهی آدم می ماند بین دوست داشتن و " دوست داشتن ".

افسون می شود و فکر می کند عاشق است .

چند روز پیش کلیپی دیدم در مورد خشونت های خانگی . "سلی مورگان استاینر " تعریف می کند که : دیوانه وار عاشق مردی بود که مدام از او آزار می دید و حتی تهدید به مرگ میشد ...
او می گوید یک راز بزرگ در زندگیش داشته و آن یک هفت تیر ِ پر شده با تیرهای پوکه ای توسط مردی که فکر می کند دلبر و معشوقش است و بارها روی شقیقه او گذاشته است ...

یک تله روانی که نقاب عشق دارد ! 
عشقی که میلیون ها زن و حتی تعداد کمی از مردان گرفتار آنند .و درد آور آنجا که افراد با وابستگی های عاطفی و روابط بلند مدت بیشتر مورد آزار و اذیت یکدیگر قرار می گیرند .جایی که اصلن انتظاری از آن نمی رود ، آنجا که باید جز مهر و علاقه هیچ گفتار و رفتاری رنگ خشونت نگیرد به یکباره گلویت فشرده می شود در حد مرگ ! و این گوشه ی کاملن گیج کننده و غیرقابل درک رابطه است .
افرادی از این دست اکثرن سایکوپات ^*هستند .وقتی طرف مقابل کاملن افسون و وابسته شد آنگاه نقاب از چهره بر میدارند .آنها ابتدا فریب می دهند ، سپس منزوی می کنند .وانمود می کنن باورت دارند ، تاییدت می کنند و پس از آن حتی ممکن است محل زندگیت را عوض کنند ، خیلی شیک و قشنگ رابطه ات را با دوستان و اقوام و آشنایانت می برُِّند تنها و تنها به این دلیل که به تو فکر می کنند ! و قدم قدم تو را وادار ِ ورود به این تله جسمی و روانی و مالی می کنند .

کتک می خوری ، بدنت کبود می شود ، ناسزا می شنوی و حتی تهدید به مرگ می شوی اما سکوت می کنی و فکر می کنی دوستش داری چرا که خیال می کنی یا همه اینگونه اند یا تو تنهایی و سکوت می کنی و ترک نمی کنی !
خودت را تخریب می کنی ، خورد می شوی ، می شکنی ، آسیب می بینی اما ترک نمی کنی .عشق های دیوانه وار فقط با شکستن سکوت تمام می شود .
آزار و خشونت تنها در سکوت جان می گیرد و ریشه می دواند و رشد می کند و روز به روز وسیع تر و بزرگ تر می شود ...
من نه تنها به چشم خود این خشونت ها را گاهی دیده و لمس کرده ام که خودم روزگاری قربانی بوده ام .
گرچه این فیلم چند دقیقه ای همه تلخی های آن روزها را جرعه جرعه به کامم ریخت اما با فکر به اینکه امروز بیدارم و آگاه تلخی اش را زیر زبانم مزه مزه می کنم و مست می شوم !

ستاره نوشت :کسی است که کنترل کمی روی رفتارهایش دارد و آگاهانه میل به تجاوز و آزار و خشونت بر دیگران دارد.

سر ِ ارادت ِ ما و آستان حضرت دوست ...

نمی دانم این روزها چه مرگم شده ، اینکه می گویم این روزها منظورم البته که چند روز اخیر نیست .شاید ماهها و سالهاست از خودم بی خبرم.اصلن تا آنجا که یادم می آید هیچ خبری ازش نداشته ام  و این جدا ماندن از اصل خویش ^* بدجور حالم را بد کرده است .

<sup>حالا فکر نکنید بنده از آن دسته موجوداتی هستم که همیشه وصلم به اصلم ! نخیر جانم از این خبرها نیست ...اصل ِمن خیلی وقت پیش شاید همان شب که پدر و مادرم با های و هوی ِ لذت، نطفه ام را می بستند ریخت توی رختخواب و جا ماند ، شاید هم توی ویارهای حاملگی مادرم بعد از آنکه جنین شدم بالا آمد و به فاک رفت، یا حتی آن موقع که بند نافم را قیچی می کردند یک میلیمتر آنطرف تر از جایی بود که چیدند و با جفت به قهقهرا رفت .کسی چه می داند حتی ممکن است باشد جایی میان خرابه های ذهنم ، یا لابه لای اثاثیه های ِ کهنه و نو زندگی ِ سگی خاک می خورد ..

شاید گذاشته باشم لب طاقچه کودکی و یادم رفته برش دارم و این شیطانک بازیگوش ِ درونم دستش را گذاشته رویش و مرا بازی می دهد و هی دنبال اصلم می گرداند ، چنان سماعی به پاست اینجا که گویی عاشقی از پی معشوق میانه میدان می رقصد ! باید به مادرم بگویم از آن دنیا بختِ دختر ِشاه پریان را ببندد که پیدایش کنم ...

اینها را گفتم که بدانید نمی دانم چه بر سرم می رود ، بگویم یک "بی " لعنتی نشسته سر همه داشته هایم و نقره داغم می کند .

دلم می خواهد بزنم به سیم آخر ، بزنم زیر همه تعلقات و وابستگی ها ، زیر همه تعهدات ، شیشه ی توقعات آدم ها را بکوبم به سنگ و خورد کنم و انتظارات شان را که هرروز به خوردم می دهند یکجا بالا بیاورم توی مستراح ، بعد سیفون را بکشم و بفرستمشان به اعماق زمین . بعدترش قاه قاه بخندم به نابودی تک تک شان و بروم یک گوشه اتاق ، پتو را بکشم روی سرم و راحت بخوابم .

واقعیتش را اگر بگویم خسته ام ، خسته ...می فهمی ؟!</sup>( به همان شیوه معروف بخوانید ).دلم می خواهد کیفم را بیندازم روی کولم ، بایستم در چارچوب در ، برگردم  و حتی اگر با حسرت هم شده همه معشوقه های آرام خفته ام را نگاه کنم و از آنجا به سرعت باد دور شوم ...فقط دور شوم 

<sup>یک بی تعلقی به همه جا و همه چیز و همه کس می خواهم ، دلم میخواهد به هیچ جا وصل نباشم جز به خودم .می خواهم خدا را از آن بالا بکشم پایین و خیلی آمرانه بگویم از من دور شو ، اینهمه ارادتت را نمی خواهم که هرچه بر سر ما میرود ...میخواهم از تعلقت درآیم خیلی که بخواهم در حقت لطف می کنم می بوسم و می گذارمت کنار ...نمی خواهی آدم شو و مثل بچه آدم بفهم چه می گویم ! یعنی به تمام معنی همراه باش وگرنه که برو پی ِ کارت ...

* نوشت :هرکس کو دور ماند از اصل خویش **** بازجوید روزگار وصل خویش</sup> 

خوش آمدم

زین پس روزانه هایم را خواهم نوشت ...و بی شک برایم مبارک است ! پس خوش آمدم